Z poligonu Juterbog R.I.R. 272 wyruszył na front 22 stycznia 1915 roku, bez wcześniejszego poinformowania szeregowych o kierunku podróży. Dopiero na zachód od Halle, zorientowali się (szeregowi) że przeznaczono ich na front zachodni. Pułk rozładowano na północny zachód od St. Quentin i stamtąd wymaszerował z pozycji rezerwowych na pierwszą linię w rejonie Chaulnes.
Pod Chaulnes R.I.R. 272 operował do końca marca 1915 roku, m.in. budując system umocnień. Kronika pułkowa opisuje Pikardię jako teren o żyznej i gliniastej ziemi z rozległymi polami buraków, które sprzyjały budowie głębokich oraz wymyślnych okopów. Dodatkowo, wymagały one bardzo długich transzei, a także rotacji obsady porą nocną.
Litografia obiegowa bitwy pod Chaulnes w październiku 1914 roku.
W marcu pozycje R.I.R. 272 odwiedził generał von Francois, który nie szczędził pochwał dla żołnierzy za budowę najlepszych okopów w całym 41 R.A.K. Wyróżniających się wyłożeniem cegłami dna oraz szalunków faszyną, przez co okopy były czyste i suche.
Obok prac ziemnych, pułk brał także udział w bezpośredniej walce, odpierając francuskie ataki, przeprowadzając liczne patrole i znosząc silny ostrzał artyleryjski. Jedną z ofiar tych walk był Musketier z 11 kp. Josef Schuscik, urodzony w Uchylsku (niem. Uhilsko, obecnie woj. śląskie), zamieszkały w Gorzycach (niem. Gröβ Gorschütz, obecnie woj. śląskie), syn Franz'a i Johanny z domu Hannak. 22 marca 1915 roku otrzymał postrzał w rdzeń kręgowy, zmarł ok. godz. 12.15. Miał 21 lat.
Szkic pozycji obsadzanych przez R.I.R. 272 pod Chaulnes-Chilly, styczeń/kwiecień 1915 roku.
25 marca 1915 roku, R.I.R. 272 został wycofany w rejon Artemps, a następnie Boué, gdzie pomiędzy 5-16 kwietnia przechodził intensywne szkolenie. Żołnierze chwalili tamtejszy spokój oraz dobre warunki bytowe w większości opuszczonych przez mieszkańców budynkach.
